recht zo die gaat!

Net terug van een middag (een hele kleine middag dan) langlaufen in de bossen van Oslo. Ik had nog nooit geskied, ook niet cross country dus ik was wel een beetje zenuwachtig. Michael was meer van de directe aanpak dus we moesten zonder uitleg maar beginnen. Hij zei dat het ook slim was om zonder stokken te beginnen in verband met opstaan maar ook omdat het je balans leert geven. Dus natuurlijk ga je de eerste 100 meter om de 2 seconden op je smoel. Maar, op een gegeven moment hadden we het toch allemaal te pakken. En ik vond het zo ontzettend leuk! Ik was eerst nog een beetje sceptisch over het huren van ski's tot en met het einde van het seizoen maar ik denk dat ik van de week lekker in de rij ga staan. Had ik al gezegd dat ik het heel erg leuk vond? Ik kan niet remmen en m'n onderrug doet pijn (moet toch leren rechtop te staan) maar het was heel leuk.

Wel een echte Noorse sport: minimaal sociaal contact. Je loopt een beetje achter elkaar aan en je bent zo warm ingepakt dat niemand je hoort, haha. Tuurlijk had ik weer een hoofd als een tomaat omdat ik me veel te warm had aangekleed. Je weet 't, en toch doe je het hè? Noren met hun wol-obsessie. Als ik er aan denk dan zweet ik me al een ei uit. Afijn, het was maar een kort ritje maar dat was voor een eerste keer meer dan genoeg. En daarna lekker pizza gegeten. Kon me geen betere dag bedenken.

Op stage kwamen we er van de week achter dat we een verkeerde verdunning hadden gebruikt voor onze eerdere experimenten. En om het nog een stapje erger te maken, het humane eiwit in plaats van het eiwit van de vis waar ik mee werk in zowel de nieuwe als de oude. Dus ik had een kleine crisis. Niet alleen van frustratie maar ook omdat we zoveel vissen gebruiken dat er niet veel lijkt over te zijn... Maar achteraf gezien is het helemaal niet zo erg en eigenlijk best interessant. Vind het jammer dat we niet wat eerder zoveel progressie geboekt hebben want ik ben echt heel erg benieuwd. Aan de andere kant begin ik ook wel weer een beetje heimwee te krijgen naar alles van thuis. En dan niet alleen hagelslag en m'n fiets (hoewel ik al 4 maanden geen fiets meer heb aangeraakt, de zenuwtrekjes beginnen langzaam te verdwijnen), maar ook vrienden van thuis, scouting en familie. Maar ik mag niet klagen want het is hier heel erg leuk!

Volgende week wil ik gaan sleeën. Komt er iemand mee?