En toen waren het er nog maar 3

Opeens gaat het heel snel. Ga volgende week beginnen aan m'n verslag en het gaat denk ik veel werk worden. Maar dat is niet erg want de resultaten zijn fantastisch, ben er heel erg blij mee. En ik ben stiekem ook wel een beetje opgelucht om weer naar huis te gaan. Nu is het echt aftellen.

Volgende week heb ik afgesproken dat ik op iemands kat ga passen als zij met pasen in Nederland zijn. Ik heb al eens eerder bij hen gelogeerd en daar een weekje zitten en m'n verslag schrijven is niet bepaald een straf. Het uitzicht is fantastisch. En ik heb gezelschap. 

Vandaag gaan we op hyttetur. Dat wilt zeggen, we gaan naar het hutje op de hei (of ja, hutje in de bergen) van Guro en gaan lekker spelletjes spelen, eten en skiën (yasss). Enige nadeel is, het hutje heeft alleen een buitentoilet... Dan drink ik maar wat minder thee ;). Heb er heel veel zin in, heb ter voorbereiding een afspeellijst gemaakt voor in de auto en Susann heeft bijna een kilo schepsnoep gekocht. Ik denk dat het wel goedkomt.

Nu het einde eraan komt vind ik het toch jammer dat ik bepaalde dingen niet heb kunnen doen. Ik heb niet kunnen sleeën van het 2km lange slee parcours, niet echt een echte fjord kunnen zien, en dat stomme noorderlicht was in Friesland te zien toen het hier bewolkt was. Maar geen spijt. Want ik heb heel andere leuke dingen gedaan. Voor het eerst op ski's, een ontzettend mooie omgeving en de kans om een keer in een compleet andere omgeving te kunnen wonen. Dus ja, ik ga het jammer vinden om weer terug te gaan maar na 7 maanden niet thuis te zijn geweest wordt het toch ook wel weer eens tijd. 

Tot snel!